Van de redactie.

In een zomer met veel zon en droogte heeft de redactie het derde periodiek van ’t Olde Karspel van 2022 samengesteld.
Wij zijn verheugd met voldoende aanbod van kopij en ook kunnen we enkele nieuwe schrijvers/schrijfsters begroeten. 
Freek Heuvelman heeft een mooi artikel geschreven over de spoorlijn met de bijbehorende stations en wachthuizen.
Bert Liezen uit Nordhorn schrijft over de bedrijvigheid op de hoek Stationsweg/Dorpsstraat in Koekange in de jaren zestig. 

Albert Veld vervolgt zijn reis door de tijd met een uiteenzetting over her bewaren van voedsel.
Mieneke Bout heeft het blikje van De Gruyter beschreven. 
Hennie Koops-Stellink heeft de geschiedenis van haar familie beschreven,  toen zij woonden op hoeve “De Braamskamp” in De Schiphorst.  
Marchien Haasken  is op bezoek geweest bij Koob Veneman en heeft een gesprek met hem gehad over zijn toneelherinneringen.
De redactie wenst u veel leesgenoegen.

Van de redactie

Hierbij treft u alweer het tweede exemplaar van 2022 van ’t Olde Karspel aan.
Een flink aantal schrijvers heeft deze keer een bijdrage geleverd.
Aaltienus Buiter vestigt de aandacht op zijn verschenen boek over de dorpskerk van Koekange, terwijl Albert Veld een reis door de tijd maakt met de vele soorten radio’s die er zijn geweest of nu nog zijn. Mineke Bout vertelt over de wasdag  van vroeger naar aanleiding van het blikje van Persil.
Goos Lier heeft het derde deel van De Resphorst geschreven en Paul Mentink heeft het ontstaan van de autosnelweg A28 beschreven. Freek Heuvelman heeft in zijn rubriek weer teruggekeken in de tijd en de vroegere inwoner van De Stapel, Jan ter Haar, heeft een stageverslag ingeleverd van een stagiaire op de boerderij van zijn ouders. Greetje Huisjes-Stapel heeft de geschiedenis  van het rijtuig van de rijvereniging Viribus Unitis beschreven.
Kortom, een ’t Olde Karspel met een keur aan artikelen.
De redactie wenst u veel leesplezier.

In dit eerste nummer van 2022 treft u een breed scala van onderwerpen aan van verschillende schrijvers.
Aaltienus Buiter schrijft over het trieste verhaal van Auko Knol uit Koekange, die in de tweede wereldoorlog om het leven kwam.
Albert Veld kijkt in zijn aflevering van Jeugdherinneringen terug op het voorlezen door zijn onderwijzers tijdens zijn lagere schooltijd en het lezen van Jeugd- en sportboeken.
Freek Heuvelman heeft uit de fotocollectie van de Historische Vereniging 2 foto’s gevonden, die op dezelfde plaats zijn gemaakt.
Paul Mentink heeft een boeiend verhaal geschreven over smeltwater heuvels en Goos Lier schrijft deel 2 van zijn verhaal over de Resphorst.
Wij wensen u veel leesgenoegen.

De redactie.

Het bestuur van de vereniging biedt u hierbij het vierde nummer aan van jaargang 24. Voor mij als redacteur heeft het een bijzondere betekenis.  Het is namelijk het laatste nummer dat ik als eindredacteur onder ogen heb gehad. Ik word namelijk ook een dagje oude (81), het vuur is er een beetje uit, ik vind dat het tijd wordt voor een ander.
Het doet mij goed dat het bestuur een opvolger heeft gevonden in de  persoon van Marjan Geyssen, partner van bestuurslid Freek Heuvelman;  helemaal onbekend met het blad zal ze dus niet zijn.
ik wens mijn opvolger veel plezier met het werk en wil tevens hier de mensen van ‘t Olde Karspel bedanken met wie ik al die jaren prettig heb samengewerkt.  Met name denk ik aan Ina ten Wolde en Aaltienus Buiter.

En dan nog een paar worden over het huidige nummer.

Voor mij was het een verrassing van jewelste om een doorwrocht verhaal te lezen over de achtergronden van het gebied aan weerszijden van de Respersweg en de Veldhuisweg, van de hand van Goos Lier. Ik wens u toe dat Goos nog eens vaker in de pen klimt voor ’t OK, want duidelijk is dat hij het nodige weet.
Aaltienus vertelt over de landbouw na WO-II en de rol die hij er zelf in heeft gespeeld, terwijl Albert Veld niet uitgesproken raakt over zijn verleden bij de vv Wacker.
Ten slotte: aardig om te zien dat het ledenaantal van ’t Olde Karspel na maanden van achteruitgang weer een duidelijke stijging vertoont!
Tot ziens en het ga u goed!

Louis Timans.

Het zomernummer van 2021 (jaargang 24 – nr. 3) dat ik u hier presenteer, mag er wat bescheiden uitzien qua het aantal bijdragen, de kwaliteit ervan mag er zijn. Dat het er niet meer zijn moet u maar wijten aan het feit dat het zomer is.  Aaltienus Buiter heeft een oud schoolschrift bewerkt van ene Dorus Heyting uit Laren (NH) waarin die heeft opgetekend wat hij en zijn broer Arend zoal hebben beleefd toen ze als evacués waren ondergebracht bij smederij Bos, op de Stapel. Via de vrouw van de smid waren ze familie.
Paul Mentink vertelt het verhaal van een heel vertrouwde verschijning in ons gebied, nl. de eik. Het is verrassend te lezen op hoe verscheiden terreinen de eik de mens van nut is.
Onze trouwe schrijver Jan Bolling mag dan wel overleden zijn, alweer bijna een jaar geleden, zijn dochter Mirjam bezorgde ons nog een verhaal dat hij had geschreven over eertijds garage Vosseberg in de Wijk. Daar zijn we uiteraard heel blij mee.
De rij wordt gesloten door Ina ten Wolde. In haar serie over de huizen en bewoners van de Commissieweg brengt zij ons weer een stukje verder.
Ik wens u als steeds veel genoegen bij het lezen.

Louis Timans.

Dit nummer – nr. 2 van jaargang 24 – wordt geopend door Aaltienus Buiter met een uitvoerige opsomming van wat er in de loop van de tijd in Koekange allemaal is geweest aan drankgelegenheden. Er is maar weinig van overgebleven.
Albert Veld is een tijdje afwezig geweest in ons blad, maar is er gelukkig nu weer bij. Hij maakt u deelgenoot van zijn grote verzameling van artikelen die in zijn jonge jaren werden cadeau gedaan als je bepaalde waren van bepaalde fabrikanten kocht. Op die manier zijn er vele albums en verzamelingen tot stand gekomen, veelal gebaseerd op de jeugdige passie voor de  voetbalsport.
Daarnaast meldt Albert dat zijn verhalen in dit blad over de jeugdinternaten die gevestigd waren in de huizen Dickninge en De Havixhorst hebben geleid tot een publicatie in boekvorm.
Paul Mentink schrijft over het Westerborkpad, opgezet en bewegwijzerd om de droeve gang van onze Joodse landgenoten vanuit Amsterdam naar Kamp Westerbork in herinnering te houden.
Ina ten Wolde vervolgt haar beschrijving van huizen en bewoners van de Oosterwijk, die zij in het vorige nummer was begonnen.
De rij bijdragen wordt gesloten door Mieneke Bout, die een indruk geeft van haar verzameling voorwerpen van blik die zij in hun riante boerderij Welgelegen vlakbij het spoor in Koekange heeft opgezet.
Ik wens u veel genoegen bij het lezen van al deze bijdragen.

Louis Timans.

Ook in coronatijd brengen wij een nummer uit – het eerste van jaargang 24 -, maar het is er wel een waarvoor we uw begrip vragen als er hier en daar wat onvolkomenheden te bespeuren zouden zijn. Immers, de lockdown verhindert ons de eindversie in een gezamenlijke vergadering zorgvuldig te controleren.  Het gevolg is dat u het met mijn persoonlijke, “ongekuiste” versie moet doen.  Ik heb er overigens wel vertrouwen in dat het mij aardig is gelukt.  Zoals het hoort, is de voorzitter de eerste die aan het woord komt, gevolgd door een aantal foto’s die in het vorige nummer in zwart-wit waren afgedrukt maar die u nu in kleur kunt bekijken.  Vervolgens wordt aandacht geschonken aan de Beeldbank van onze vereniging; die verdient onzes inziens namelijk meer aandacht. Paul Mentink verrast u met een verhandeling over de technieken die worden toegepast om de oorsprong en leeftijd van historisch materiaal vast te stellen. Vervolgens schrijft Aaltienus Buiter over de manieren waarop boeren vroeger lieten weten dat ze iets te koop hadden of op zoek waren naar iets dat ze wilden kopen. Ina ten Wolde laat haar licht schijnen over de Oosterwijkerweg.  Dat is het  huidige voet-/fietspad dat schuin achter zorgcentrum Dunninge langs loopt en waar nogal wat ooievaarsparen hun nesten hebben gebouwd. Bij het lezen moet u wel bedenken dat, vanuit het zuiden gezien, het pad na de kruising met de Oldenhof nog oostwaarts doorloopt, tot aan de Oosterakker. Vanaf dat punt begint Ina haar verhaal. Freek Heuvelman levert het slotakkoord van dit nummer met een geïllustreerde beschrijving van de werkzaamheden rond de verharding van de Koekanger Dwarsdijk, ruim een eeuw geleden. Ik hoop dat u aan het lezen van deze bijdragen veel plezier zult beleven, in deze donkere tijden.

Louis Timans.

Bij de presentatie van dit nummer (no. 4 van jaargang 23) wil ik allereerst stilstaan bij het overlijden van Jan Bolling, waarover u al hebt gelezen in het  voorwoord van onze voorzitter. Ik was sinds vele jaren bevriend met Jan, er waren nogal wat gebieden waarop we raakvlakken hadden.
Voor wat ’t Olde Karspel betreft bewonderde ik de trouw waarmee hij zijn bijdragen leverde en de nauwgezetheid die hij bij het schrijven aan de dag legde. Ik dacht eerlijk gezegd wel eens: “Wat minder jaartallen zou ook wel mogen, Jan …”  Anderzijds hielpen die jaartallen wel om het beeld scherp te krijgen als de familierelaties ingewikkeld lagen.
Ik zal hem, en niet alleen bij ’t Olde Karspel, erg gaan missen.

En nu het huidige nummer.
Het begint zoals gewoonlijk met de bijdrage die Jan heeft ingebracht.
Hij vertelt het verhaal van het voorgeslacht van mevrouw Moret-Wessels Boer (Margreet), de bewoonster van het statige huis in de bijna haakse bocht van de Schiphorsterweg tussen Meppel en de Wijk. Vele namen komen voorbij: die van Eleveld, Hilberts, Pol, Rigterink, Moret en Wessels Boer, namen die het gebied tussen Ten Arlo en De Schiphorst bestrijken.
Aaltienus Buiter haalt herinneringen op aan mevrouw Jantje Kraal, van wie de tekst van het Koekanger lied afkomstig is. Hij geeft en passant ook die van het lied van de Wijk. Als zanger bij Wijker Kunst kon ik niet nalaten daar enig commentaar bij te leveren.

Een nieuwe naam, Paul Mentink, doet verslag van zijn zoektocht naar de herkomst van de resten van stenen pijpen. Hij vindt die bij het werken in zijn moestuin bij de kerk van Koekange. De tocht leidde tot interessante ontdekkingen. Wij hopen nog eens  meer van hem te mogen lezen.  Ik wens u als steeds veel genoegen bij het lezen van dit alles. Mocht u er opmerkingen en/of aanvullingen bij willen maken, wij horen het graag.

Louis Timans.

In dit hoogzomerse nummer van ’t Olde Karspel (jaargang 23, nr. 3) treft u artikelen aan van 3 medewerkers. Een schrijver van een ingezonden brief zinspeelt erop, dat het in de zomer misschien niet eenvoudig is voldoende kopij bijeen te krijgen. Op het aantal gelet zou je zeggen dat zijn vrees niet ongegrond is. Toch had ik bij lezing niet de indruk dat ik iets tekort kwam. Allereerst meldt het bestuur in een artikel van (nu oud- voorzitter) Aaltienus Buiter, dat gezien de coronaperikelen, er dit jaar geen algemene vergadering zal zijn. Een aantal zaken wordt schriftelijk afgedaan. Verder laat hij u weten dat hij na 13 jaar de voorzittershamer te hebben gehanteerd, hem gaat neerleggen en worden er nog een paar verschuivingen binnen het bestuur aan u voorgelegd. Laat het maar rustig op u inwerken. Van de 3 bijdragen aan dit nummer gaan er twee gedeeltelijk over hetzelfde, nl. de vroegere tolheffing in onze gemeente. Jan Bolling behandelt het onderwerp voor de Wijk en Aaltienus voor Koekange, ieder dus voor zijn eigen woonplaats. Er valt veel over te vertellen, je moest herhaaldelijk stoppen en je portemonnee trekken. Naast de tolheffing besteedt Aaltienus aandacht aan een boom die er niet meer is, maar die ooit door Mr. Harm Smeenge aan het begin van de naar hem genoemde weg is geplant. Onze medewerker Roel Hendriks vertelt over een jeugdherinnering die zich afspeelt in het bos van Dickninge. Daar moet voor wat avontuurlijk aangelegde kinderen veel te beleven zijn geweest! Ik wens u veel genoegen bij het lezen, een fijne voortzetting van de zomer en houdt u aan de restricties die corona ons oplegt!

Louis Timans

De Historische Vereniging de Wijk-Koekange verheugt zich u het tweede nummer van jaargang 23 aan te kunnen bieden.
De corona-crisis legt een flinke druk op het functioneren van onze maatschappij, maar het schrijven van de bijdragen voor dit nummer heeft er gelukkig niet onder geleden. Onze voorzitter, Aaltienus Buiter, gaat in een speciaal stuk in op de beperkingen die de crisis oplegt aan het functioneren van onze vereniging.

En dan de bijdragen van onze medewerkers.
Jan Bolling heeft de historie uitgezocht van de opvanghuizen voor veelal demente bejaarden die aan het eind van de jaren 50 tot het begin van de jaren 70 gevestigd waren in aanvankelijk Huize Dickninge, maar later ook in Huize De Havixhorst.  Hij belicht de grote rol die mevr. Cornelia Hetterschij, de initiatiefneemster van de opvang van deze categorie bejaarden, in die jaren heeft gespeeld. Duidelijk wordt dat het bepaald niet van een leien dakje is gegaan!

Over Koekange schrijft natuurlijk Aaltienus Buiter. Deze keer over de successievelijke  verharding van de wegen in Koekange, eind 1800 – begin – 1900. Culinair valt er in dit nummer ook iets te beleven:  Enno de Boer legt uitvoerig uit hoe je “kruudmoes”  moet bereiden, een gerecht dat vroeger nogal eens op tafel verscheen, evenals het iets minder gewaardeerde  “aalmoes”. Geen wonder dat in later tijd wie een aalmoes vroeg, niet al te veel verwachtte. De aalmoezenier zal zodoende degene geweest zijn bij wie je terecht kon voor enige materiële ondersteuning. In de huidige tijd kennen we de term voor de functie van de geestelijk leidsman in het leger; iets materieels valt er volgens mij van hem niet te verwachten. Ten slotte begroeten we een nieuwe medewerker, Freek Heuvelman. Hij maakt ons in zijn bijdrage bewust van de enorme veranderingen die in onze tijd zijn opgetreden door de ontwikkelingen op het terrein van de telecommunicatie.
Ik wens u veel voldoening bij het lezen.

Louis Timans.