Aan dit nummer van uw lijfblad kunt u weer een paar aardige uurtjes beleven. Zoals gebruikelijk is de eerste bijdrage van Jan Bolling. Hij vervolgt zijn ronde door de Wijker Dorpsstraat met het laatste huis rechts voordat je richting Meppel het dorp verlaat. Het staat vlak aan de weg tegenover Huize Voorwijk en heeft altijd tot Voorwijk behoord. Het was het huis van de tuinman-concierge, waaraan de namen Klein en Reiber verbonden zijn.

In ons gebied hebben we een verdwenen buurtschap, Ossesluis. Gelukkig vond Aaltienus Buiter het tijd worden om de teloorgang daarvan in herinnering te brengen. De buurtschap is ten offer gevallen aan de moderniteit:  de vernieuwde Hoogeveense Vaart – met sluis – en de autosnelweg A28.

Een tiental jaren lang, van 1949 tot 1959, heeft er in de Wijk een padvindersgroep bestaan. De eerste tijd kwamen ze bijeen in de boerderij op Dickninge. Dat was niet toevallig, want de eerste hopman werkte in het jongensinternaat dat daar destijds gevestigd was. Geert Strick stond hem al jong bij en vertelt van die tien mooie jongensjaren.
U wens ik als steeds veel plezier bij het lezen.
Louis Timans.

Op het moment dat ik dit schrijf is het moeilijk voor te stellen dat ik bezig ben met het voorwoord van een lentenummer (nummer 2 van jaargang 20). We zitten in de laatste week van april, maar de thermometer haalt nauwelijks de 10 graden en soms valt er een (hagel)bui.
Gelukkig heb ik mij wat kunnen verwarmen aan nieuwe verhalen over mensen en dingen van vroeger uit onze regio.
Jan Bolling vervolgt zijn serie over het voormalige Pad, later Nieuwe Weg, nu Prof. Blinkweg. Hij richt in het bijzonder de aandacht op de slagerij die daar vroeger was gevestigd , van familie Stapel, en die uiteindelijk niet kon voortbestaan door tragische ontwikkelingen in de familie.
Geheel anders van inhoud en toon is de bijdrage van Aaltienus Buiter. Hij belicht de opkomst, de bloei en de neergang van de sociëteit “Elck wat wils”, die bijna driekwart eeuw lang mede kleur heeft gegeven aan de gemeenschap van Koekange.
En dan Albert Veld. Met hartstocht was hij vroeger betrokken bij het wel en wee van het Wijker sportleven. Kwam hij in het vorige nummer met zijn ijspretverhaal tot aan de openingswedstrijden op de nieuwe baan van Dickninge, nu informeert hij u uitvoerig over de periode tot heden.
Bij al dit moois serveert Enno de Boer de koffie. Hij doet dat uit een antieke kraantjespot, zoals die in menig huishouden in onze dorpen nog wel aanwezig zal zijn, als erfstuk van opa en oma.
Geniet ervan !

Louis Timans.

Voor dit nummer, het eerste van alweer de 20^e jaargang, hebben onze vaste medewerkers zich weer volledig ingezet.

Jan Bolling beschrijft de totstandkoming van een straat in de Wijk die veel lezers onbekend zal zijn: ’t Pad. Deze naam vindt u niet (meer) in het stratenregister. Hij is namelijk maar liefst twee keer omgedoopt, eerst in Nieuwe Weg en later in Prof. Blinkweg, de huidige naam.

Aaltienus Buiter is op bezoek gegaan bij de oudste inwoner van zijn woonplaats Koekange, Grietje Brinkman-Holties, intussen 97 jaar. Ze weet zich veel te herinneren uit het verleden van haar dorp en met name van de rol die haar familie Holties daarin heeft gespeeld.

Ik acht het een gelukkig toeval dat juist in deze winterse dagen (het is eind januari dat ik dit schrijf) Albert Veld voor mij de grote dagen laat herleven van het begin van de jaren 60, toen er van de pas tot stand gekomen ijsbaan in de Wijk vol enthousiasme gebruik werd gemaakt, zowel door dorpsgenoten als mensen van elders;  zelfs toppers kwamen er op af.

Het zilveren beslag van een 18^e -eeuwse bijbel die hij onder ogen kreeg op een “kiekiesdag” in Koekange, bracht Enno de Boer op het spoor van een  Meppeler Familie van zilversmeden, de Boomsma’s. Altijd interessant waar zijn speurwerk toe leidt!

Ik wens u, ook nu weer, veel genoegen bij het lezen van al deze bijdragen.

Louis Timans

Voor dit nummer van uw lijfblad (nummer 4 van jaargang 19) hebben  onze vaste medewerkers weer hun beste beentje voorgezet.

Jan Bolling opent de rij met een beschouwing over een pand aan de Prof. Blinkweg dat het veld heeft moeten ruimen bij de aanleg van de straat waar hij nu woont. Het is verbonden met de historie van de IJhorster families van Bezoen en Vos, en met de later naar Kerkenveld vertrokken familie Muller.  Jan heeft weer heel wat uit de doeken gehaald.

Daarnaast levert Jan nog een bijdrage over meester Ebbinge, die o.m. een aantal jaren in de Wijk heeft lesgegeven.

De kerk van Koekange is liefst twee keer onderwerp van een beschouwing.

Enerzijds doet Aaltienus Buiter uitvoerig uit de doeken hoe de financiering van het kerkelijk leven in de loop der eeuwen aan de veranderingen in de samenleving moest worden aangepast.  Anderzijds blijft de Avondmaalsbeker uit die kerk Enno de Boer intrigeren. Hij komt er nog een keer op terug en concludeert dat Koekange wel een heel bijzonder exemplaar in bezit heeft.

Albert Veld herinnert zich met warmte de tijd dat hij met zijn vader het veld in mocht. Vader was een hartstochtelijk jager van de Koekanger jagersvereniging “Nimrod”.  Hij staat uitvoerig stil bij de wijze waarop in ons land in de loop der tijd de bepalingen omtrent het jagen zijn geëvolueerd.

Als ik dit schrijf is het de laatste dag van oktober. Ik realiseer me dat we de volgende keer een jaar verder zullen zijn. Alle reden dus om u goede Kerstdagen te wensen en een goed begin van het nieuwe jaar !

Louis Timans.

Het derde nummer van de 19^e jaargang – het zomernummer van 2016 – ligt voor u.
Neem rustig de tijd om het te lezen; op het moment dat ik dit schrijf, half augustus, is het toch geen weer voor zomerse buitenactiviteiten; het lijkt wel herfst !

Het valt niet te ontkennen dat in onze wereld het geld een belangrijke rol speelt. Zo zie je in ieder dorp wel een of meer aanduidingen van een financiële instelling, al betekent dat sinds kort niet meer dat je er ook mensen aantreft die je kunnen helpen: meestal zijn het automaten die de klant bedienen. Jan Bolling beschrijft hoe de financiële dienstverlening in De Wijk gestalte kreeg en zich ontwikkelde. Het initiatief werd lang geleden genomen door de Maatschappij tot Nut van het Algemeen, die zich ook “nuttig” maakte door de oprichting en instandhouding van de bibliotheek.
Jan zou Jan niet zijn als hij zich niet ook had verdiept in wat er zich vóór die tijd op de plekken van die gebouwen bevond en de mensen die er geleefd hebben.

Aaltienus Buiter is gedoken in een vraag die hem als Koekanger intrigeerde: hoe komt het dat er in ons dorp mensen rondliepen die Drost heetten en andere die Sol heetten, en toch broer en/of zus van elkaar waren ?  Natuurlijk heb ik het niet over vrouwen die door hun huwelijk de naam van hun man hadden aangenomen; die verklaring zou te eenvoudig zijn.

Albert Veld rond zijn verhaal af over zijn oud-dorpsgenote Didy Boverhof, die in 1986 naar Canada emigreerde om zich bij haar Gerrit te voegen, met wie ze samen met hun vier zonen een prachtig landbouwbedrijf heeft opgebouwd.  Diverse jongeren van hier hebben inmiddels van hun gastvrijheid gebruik mogen maken om kennis te maken met de grootschalige landbouw aldaar.

Zoals gebruikelijk sluit Enno de Boer de rij met een bijdrage over antiek in onze streek.  Deze keer betreft het niet een antiek voorwerp, maar iets groters, namelijk de preekstoel in de kerk van Koekange, gemaakt door een vrijgezelle dominee die ook verdienstelijk meubelmaker was.

Onnodig om te zeggen dat ik u een prettig tijd toewens bij het lezen van al dit moois en – als het even kan – ook wat aangenamer zomerweer !

Louis Timans.

Als u de pagina met de inhoudsopgave van dit nummer opslaat, valt het u wellicht op dat de lijst van bijdragen niet de gebruikelijke lengte heeft. Mij trof het tenminste wel toen ik het materiaal onder ogen kreeg. Dat het aantal bijdragen beperkt is, betekent gelukkig niet dat deze aflevering – de 2^e van de 19^e jaargang – minder lezenswaardig zou zijn. Oordeelt u zelf maar:  Aaltienus Buiter doet verslag van de onthulling van een gedenkteken voor Nestor Probizanski op de begraafplaats van de Wijk. Probizanski, een Canadees soldaat, verloor jammerlijk het leven bij de bevrijding door een fataal ongeluk.

Jan Bolling vertelt verder over het rijke verleden van het pand aan de Dorpsstraat dat nu de Outlet en de Rabobank huisvest, het vroegere Café Centraal. Het verhaal zal stellig bij velen herinneringen oproepen.

Uit Koekange komt Aaltienus Buiter met de onthulling (althans voor mij) dat er achter de naam “Oshaarseweg” een buurtschap “(de) Oshaar” schuilgaat die ooit op gelijke voet stond met Hoogeveen. Voor de fietser die ik ben levert hij en passant suggesties voor een mij onbekende route. Leuk meegenomen.
Albert Veld tenslotte is, al bladerend in plakboeken, op het idee gekomen iets te doen met het levensverhaal van een jonge vrouw uit de Wijk, Didy Boverhof, die in de jaren tachtig van de vorige eeuw zich bij haar grote liefde voegde. Op zichzelf niet zo bijzonder, zou je zeggen, maar ze moest er wel voor naar Canada.
Ik wens u veel genoegen bij het lezen.

Louis Timans.

Het voorjaarsnummer van 2016 kenmerkt zich allereerst door het ongewoon aantal schrijvers:  maar liefst zeven, van wie er maar liefst drie nieuw zijn. Prachtig dat ze de weg naar ons lijfblad hebben gevonden. En hoe fijn zou het zijn als we van hun boom ook in de toekomst de vruchten zouden mogen plukken.

Een warm welkom dus aan Catharinus Nieuwland, Roelof Wichers en Wim Coster ! 

De eerste schrijft over de wederwaardigheden van en met de postkoets, op het traject waarvan de buurtschap Struikberg een belangrijke positie innam.

De tweede wijst ons erop dat het dit jaar precies een eeuw geleden is dat burgemeester   Veenhoven – aan wie de herinnering levend wordt gehouden in het gelijknamige plein – in de Wijk werd geïnstalleerd. Hij belicht deze gebeurtenis vanuit de toespraak die waarnemend burgemeester Broekhuizen bij die gelegenheid heeft gehouden.

De derde schrijft met veel warmte over het gezin van zijn grootouders, het echtpaar Guchelaar, dat eertijds een fietsenzaak dreef aan de Dorpsstraat naast de plek waar nu de kapper zit. 

Naast de verhalen van deze drie “nieuwe” scribenten vindt u er ook een van Jan Steenbergen – niet helemáál een onbekende – over een sinterklaasoptocht die inderhaast moest worden geïmproviseerd.

En dan kom ik bij “de vaste medewerkers”, op wie we in dankbaarheid eigenlijk altijd kunnen rekenen.

Jan Bolling haalt het verleden op van de plek waar nu de Rabobank zit, aan de Dorpsstraat. Voor de ouderen is dat nog altijd de plek van Café Centraal. Wist u dat in de bewogen geschiedenis van dat pand ook kinderen een plaats hebben ?

Albert Veld heeft zich laten inspireren door een verzameling suikerzakjes om te vertellen over zijn belevenissen rond en in het voormalige café Wittink, nu de Regiobank en kapsalon Trendline.

Enno de Boer ten slotte bezocht een “kiekiesdag” in Koekange en raakte daar onder meer geïntrigeerd door een 17^e-eeuwse Avondmaalsbeker uit de Hervormde Kerk (nu PKN) aldaar.

U kent hem onderhand voldoende om te weten dat hij er heel wat over kan vertellen.

Ik wens U een paar genoeglijke uurtjes bij het lezen.

Louis Timans.

Voor dit nummer – het laatste van deze jaargang – hebben de vaste medewerkers weer hun best gedaan om u enige aangename en wellicht nuttige verpozing te bieden. Het is voor mij verrassend om steeds weer te zien dat er aan hun nieuwsgierigheid omtrent zaken uit het verleden van onze beide dorpen geen grenzen lijken te zijn.

Aan nieuwsgierigheid ontbreekt het de schrijvers niet, en u, lezer, ook niet. Als het anders zou zijn, was u immers geen abonnee. Fijn zou het zijn wanneer u naast lezer ook schrijver zou worden. Omgekeerd hoef ik de wens niet te uiten: de schrijvers zullen stellig ook lezers zijn.

In dit nummer bespreekt Jan Bolling het wel en wee van de tram die ooit door de Wijk heeft gereden. Dat er een halte was voor café Wittink, is voor hem aanleiding geweest om er een verhaal over dat café aan vast te knopen. Nu waren er in die tijd maar liefst drie cafés die die naam voerden. Leest u het verhaal maar om er achter te komen over welk van de drie hij het heeft, en waar dus de tramhalte was die ervoor lag. Verderop in dit nummer komt Jan opnieuw aan bod, met een toelichting op de vroegere Bijenkorf in de Meppeler Hoofdstraat.

Voor textiel en later ook woninginrichting moest je in Koekange vroeger bij Reinds zijn. Aaltienus Buiter vertelt het wel een wee van deze firma.

Het zal geen verrassing voor u zijn dat Albert Veld het in zijn bijdrage opnieuw over sport heeft. Het verhaal van de korfbalvereniging KIA krijgt van hem een vervolg en een slot.

Behalve Brussels lof bestaat er ook Haags lof. Het gaat echter om twee heel verschillende dingen. Enno de Boer voert u naar de oplossing van dit raadsel. Ik verklap alvast dat het over antiek gaat, maar waarschijnlijk vermoedde u dat al.

Ik wens U veel plezier bij het lezen. Als dit nummer verschijnt loopt het al tegen de Kerst en dat brengt mij ertoe aan deze wens een andere te koppelen: fijne Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar.

Louis Timans.

Het zomernummer van 2015 (18 – 3)

Jan Bolling opent de rij van medewerkers met een nieuwe bijdrage over de Dorpsstraat in De Wijk. Nu is huisnummer 29 aan de beurt, het wat achteruit staande huis waar nu de familie Datema met hun bedrijf Gradabo Sportprijzen is gevestigd en waar in de vorige eeuw de families Vos en Toet hebben gewoond.

Aaltienus Buiter komt met een bijdrage over Koekange in het jaar 1889, gebaseerd op een jaarboek uit die tijd dat hem in handen is gevallen. Even dacht ik dat er destijds een belangrijke drukkerij in Koekange gevestigd was, maar het “college van zetters” in dat jaarboek blijkt niets met gedrukt papier te maken te hebben.

Albert Veld is in zijn jeugdherinneringen nog niet uitgepraat over de korfbalvereniging KIA. Hij wijdt er nog een bijdrage aan.

Uitgepraat raakt ook Enno de Boer niet gauw, zolang het over antiek gaat tenminste. Hij gaat in zijn artikel nader in op vragen rond de prijsvorming op dat vlak.

Blij zijn we met de bijdrage van een nieuweling in ons blad, Ab Strick.  Hij brengt de roemruchte prestaties voor het voetlicht van een vriendenclub die in de jaren zestig meerdere keren in de prijzen viel – meestal 1^e – met hun versierde wagen bij het Wijker Feest. Wij hopen op nog meer herinneringen uit zijn koker.

Het is opnieuw een zeer lezenswaardig nummer van het Olde Karspel.

De redactie is verheugd u het nieuwe nummer (18 – 2) van uw lijfblad te kunnen aanbieden.

U kunt uw hart weer ophalen aan bijdragen van onze vaste medewerkers, bij wie deze keer ook onze secretaresse Ina ten Wolde is aangeschoven.

In zijn serie over de Dorpsstraat verplaatst Jan Bolling onze aandacht een honderdtal meters westwaards vanaf de woning van voormalig huisarts Idema.

Veel aandacht schenkt hij daar aan het vroegere bakkersbedrijf van Seinen, een collega van zijn vader. Maar daar blijft het niet bij.

Aaltienus Buiter wijdt zijn bijdrage aan de jubilerende Koekanger muziekvereniging “De Bergklanken”
Hij schildert een mooi portret van zestig jaar groei en bloei.

In zijn serie Jeugdherinneringen komt Albert Veld met een verhaal over zijn kennismaking met de korfbalsport in onze regio. De wedstrijden van KIA in Koekange bezocht hij als kind regelmatig.  Hij vertelt er uitvoerig over.

Enno de Boer staat stil bij het gouden jubileum dat de leden van de ponyclub “De Reestruiters” dit jaar vieren.

Ina ten slotte komt met een verhaal over Rogat in de dagen van de oorlog en bevrijding. Ze heeft het opgetekend uit de mond van Cahtrien  Oostindië – Koster, die het als kind van de bakker aldaar heeft meegemaakt.