Geert Lubberink 1865 -1964
Nederlands oudste praktiserende dierenarts

Onderstaand artikel is een samenvatting van oude krantenknipsels uit de jaren 1955 t/m 1961. Deze knipsels, uit verschillende kranten, zijn al die tijd bewaard door een familielid van Geert Lubberink. Kort na de oprichting van onze vereniging zijn ze aan ons geschonken.

Geert Lubberink werd op 16 maart 1865 te De Wijk geboren. Hij aanschouwde het levenslicht in het huis dat Wijard Struuck in 1640 op Het Vergun liet bouwen, het tegenwoordige 'Oude Hogenkamp' aan het Veenhovenplein. Vader Lubberink was aannemer, herbergier en boer. Reeds vroeg was het zijn ambitie om veearts te worden. Aanvankelijk lag het in zijn bedoeling 'paardendokter' te worden bij de cavalerie, doch toen het zover was, werd hij voor de militaire dienst afgekeurd.

Een jongensdroom in vervulling
Na de lagere school te hebben doorlopen, vertrok Geert Lubberink op 12 jarige leeftijd uit De Wijk naar een kostschool te Lochem. Daarna studeerde hij te Utrecht voor veearts en in 1886, op 21 jarige leeftijd, deed hij eindexamen aan de toenmalige 'Rijksveeartsenijschool'. Hij werd de op één na jongste (3 maanden verschil) veearts van ons land. De jongste was de vader van de toenmalige minister Beel. Geert studeerde daarna te Brussel, Berlijn en Hannover.

Een eigen praktijk
Na zijn terugkeer in Nederland begon hij een praktijk in Wijhe, doch deze plaats verruilde hij al spoedig voor Staphorst, waar hij twee jaar zijn beroep uitoefende. Hij verzorgde daar een zeer groot gebied. In 1891 verhuisde hij naar Zwolle om daar vervolgens 35 jaar te blijven werken. Buiten zijn dagelijkse werkzaamheden (veel keuring voor de export) maakte hij studie over 'verborgen gebreken bij vee', waarover hij verschillende publicaties het licht deed zien en een proefschrift schreef, waarop hij in 1912 promoveerde aan de Hogeschool te Bern.
In 1926, hij was toen 61 jaar, verhuisde Dr. Lubberink naar Hilversum en vestigde zich aan de Nassaulaan 29. In de jaren die daarop volgden werd hij een steeds bekender figuur in het Gooi.
Dierenarts was een woord dat bij hem 'beroerd' overkwam, hij voelde zich veearts en zo wilde hij ook aangesproken worden.

75 jaar veearts
Op 16 maart 1961 was het dubbel feest. Hij had zijn praktijk als dierenarts 75 jaar uitgeoefend en hij werd tevens 96 jaar. Sindsdien had hij meer dan 75.000 namen bijgeschreven in de zorgvuldig bewaarde archieven. Deze hoge leeftijd was voor de toen nog steeds vitale dierenarts geen reden om zijn praktijk op te geven. Hij hield nog dagelijks twee spreekuren aan huis.
Tot 1959 deed hij zijn ronden nog dagelijks op de fiets, maar toen hij een keer kwam te vallen, besloot hij het fietsen maar op te geven en zette hij zijn oude Gruno -22 jaar oud en ooit een hoofdprijs van een loterij -op zolder met de wielen omhoog. Hij gaf zijn uitgebreide buitenpraktijk op. Had men hem elders nodig, dan moest men hem maar halen. Grote dieren deed hij dus niet meer, doch wanneer ze een beroep op hem deden, was hij van de partij. Hij deed in zijn praktijk aan huis alleen nog kleine huisdieren.

Aandenken
Toen men op de Veeartsenijkundige Hogeschool in Utrecht hoorde dat Dr. Lubberink zijn buitenpraktijk had neergelegd, vroeg men hem om de toen zeventig jaar oude mondspiegel die hij bij het onderzoeken van paarden en koeien had gebruikt te willen afstaan aan de school. Dit als aandenken aan de oudste nog praktiserende en tevens een der bekwaamste veeartsen van ons land.

Bijblijven
Ondanks zijn hoge leeftijd -96 jaar- had hij het contact met de wetenschap nooit verloren, want hij moest bijblijven. Hij was altijd een man geweest van de nieuwste snufjes en daarom was hij ook één van de allereerste veeartsen die opereerden. In het begin van zijn praktijk behandelde hij alleen paarden en koeien, want andere dieren, een kat of hond, vonden de mensen niet de moeite en het geld waard. Maar naarmate de tijden veranderden, veranderden ook de mensen en hadden ze meer over voor hun huisdieren.

Een sterk gestel
Geert Lubberink vond het eigenlijk een wonder dat hij zo oud geworden was, want in 1943 had hij een ernstige infectieziekte gehad. De professor vertelde hem dat zijn sterke organen hem er weer bovenop geholpen hadden. Hij gaf de veearts toen nog een jaar of tien…
Zomer en winter stond hij om zeven uur op. Bij het ontbijt consumeerde hij steevast een halve liter karnemelksegortpap.

Vermeldenswaardig is nog, dat Dr. Lubberink de derde inwoner van Zwolle was die een fiets op luchtbanden bereed en hij was de eerste veearts in ons land die een auto bezat.

Dr. Geert Lubberink oefende zijn praktijk tot enkele dagen voor zijn overlijden uit. Hij overleed op 30 april 1964, op 99 jarige leeftijd, te Hilversum.